دو کیلو از بعد عید لاغرشدم.
با اصرار مامانم می روم رو وزنه و مامانم تشویقم می کنه. با خستگی یه لبخند نصفه نیمه ای می زنم و می آیم پایین تا راهم بگیرم برم تو اتاقم. که دستم می کشه و اخم می کنه می گه وا چرا این مدلی شدی می گم حوصله ندارم دیگه. از این مدل هایی که چشم هایش و ریز می کنه تا مثلا از ته وجودت خبردار شود می گه: سر کار دعوات کردن. می گم نه صفحه ام و به موقع بستم تازه زودتر از بقیه تحویل دادم.
می گه پس چرا شبیه آلو وارفته شدی؟
مکثی می کنه و ادای عصبانیت در می اره و می گه عاشق شدی چشم سفید دم بریده؟
از دم بریده گفتنش خوشم می آید. بغلش می کنم سرم و می گذارم رو شونه اش. به وضوح خشکش می زنه. قطعا با خودش فکر می کنه من یه چیزی پروندم خاک به سرم جدی شد نکنه.
سرم و رو گودی گردنش فرو کردم می گم ارهههه مامان. عاشق یکی شدم از من کوتاه تر کچلم هست سه تا هم زن داره. کر و لالم هست. و قبل از این که بخواهد وشگونی چیزی بگیر ازم لپش و بوس می کنم و از اتاق فلنگ و می بندم.
تو حال وایسادم و در حالی که می خندم می گم مادر من اخه شما رو چه به این روشنفکر بازی ها. بهت نمی آید والا و لخ لخ کنان می روم تو آشپزخانه و سه تا چایی می ریزم.
دلم آشوبه.
+ تو بهار زیاد می نویسم موظف به کامنت گذاشتن نیستید
سلام، تو پیام های خصوصیتو چک میکنی؟؟؟حوابتو دادم ها!که البته اونم یادم نمیاد چی بود!
نیمده واقعا چیزی
لاغر شدن اولش اصلا جالب نیست...فقط سخته...وقتی که بری خرید و ببینی که چقدر حق انتخابت زیاد شده شاید جالب تر بشه...یا وقتی بری و دوستات همه از عکست کف و خون بالا بیارن..یا یک عده نشناسنت و دستشون بندازی:))))
+خستگی ها همیشه هست....تنت سلامت باشه:دی
+چقدر هم که کامنت میگذارن حالا خواننده که گفتی موظف نیستن اصلا خیالشون راخت شد
خب برای تو جالب نیست من کلی هم لاغر شوم ذوق می کنم ولی کلا می افتم رو دور بی تفاوتی ها لاغر شدنمم سرحالم نمی اره
الان خودم می دونم یه دور گذار افسردگی دارم که فکر می کنم و امیدوارم فقط دلیلش بهار باشه
اقا من دقیقااا منظورم تو بودی که اذیت نشوی بخواهی سر هر پست کامنت بگذاری.
راستی کامنت من واسه پستت رو خوردی؟؟ من کلییی منطق کردم که یادمم نمی اید ها بگم